انواع تعزیر و ضوابط آن

بله ممکن است گفته شود که حتى نود و نه ضربه هم واجب نیست وتعیین مقدار ضربات در اختیار حاکم باشد. به دلیل حدیثى که با سندمعتبر از امام صادق(ع) از پدرش(ع) نقل شده است که به امیرالمؤمنین(ع) گزارش داده شد که مردى در خانه زنى در بسترش دیده شده، ایشان فرمود: هل رایتم غیر ذلک؟ قالوا لا. قال: فانطلقوا به الى مخروة فمر غوه علیهاظهرا لبطن ثم خلوا سبیله، ((55)) آیا چیزى غیر از آن دیده اید؟ گفتند نه.فرمود: آن مرد را به مستراح ببرند و بدن او را به مدفوع آغشته کرده،سپس او را رها کنند. این روایت بر تعزیر دیگرى غیر از نود و نه ضربه دلالت دارد، بلکه دلالت مى کند بر این که صرف اجتماع در یک بستر اماره بر وقوع عملى که موجب تازیانه باشد، نمى شود. مى توان در دلالت این روایت این گونه مناقشه کرد که اجتماع در یک بستر در روایت فرض نشده است، تا چه رسد به فرض برهنه بودن آنهادر بستر تا اماره اى بر وقوع عمل باشد.

جواز سقط جنین از منظر فقهای امامیه

طرح گسترده دیدگاه صاحب نظران و اندیشمندان طرفدار جواز بی قید و شرط سقط جنین، بسیاری از دولتها را در نیمه دوم قرن بیستم تحت تأثیر قرار داد که این امر، موجب شده است همه ساله، میلیونها جنین به طور قانونی از بین بروند. جهان اسلام، در عین واقع بینی، بر اساس مبانی اسلامی، سقط جنین را حرام و نامشروع می داند و فقه امامیه نیز با و با روشن بینی مبانی مستحکم، با این معضل اجتماعی مواجه شده و با این که در برخی موارد، سقط جنین را مجاز دانسته، با جواز بی قید و شرط آن مخالف است. واژگان کلیدی: جنین، سقط جنین ، حقوق بشر، حقوق زن، ناهنجاریهای جنینی

اکراه درقتل از نظر فقهی

اکراه درقتل از نظر فقهی روایات تقیه موثقه مسعدة بن صدقه – مرحوم حرعاملی به سند خودش از علی بن ابراهیمی قمی ، از هارون بن مسلم ، از مسعده بن صدقه عن ابی عبدالله (ع) پس از نقل روایتی نستبا طولانی تا به اینجا می رسد که می فرماید : وتفسیر مایتقی مثل ان یکون قوم سوء ظاهر حکمهم وفعلهم علی غیر حکم الحق وفعله فکل شی، بعمل المومن بینهم لمکان الیقیة ممالایودی الی الفساد فی الدین فانه جائزه . : یعنی تقیه نمودن مثل این است که قوم بدی ظاهر حکمشان وعملشان به خلاف حکم حق است پس هرکاری که مومن بین آنها انجام می دهد مادامی که به فساد دردین نرسد ، تقیه بوده واین اعمال جایز است شاهد درقوم سوء ظاهر حکم فعلهم علی غیر حکم الحق می باشد ..........................

ضابطه ی یمین:

یمین عبارت است از سوگند خوردن به خدا، مثل اینکه بگوید: سوگند به کسی که زیر و رو کننده ی دلها و دیدگان است، سوگند به کسی که جان من به دست اوست، سوگند به کسی که دانه را شکافت و انسان را آفرید، یا سوگند خوردن به نام خداوند تعالی که مختص به وی است، مانند اینکه بگوید: والله و تالله و بالله و سوگند می خورم به خدا، یا قسم می خورم به خدا، یا قسم می خورم به کسی که قدیم است. یعنی وجود او را آغازی نیست یا سوگند به آنکه ازلی است، یا سوگند به کسی که برای هستیش آغازی نیست. یمین با قسم خوردن به موجود، قادر، عالم و حی منعقد نمی شود. با قسم خوردن به اسامی آفریده های گرامی مانند: پیامبر (ص)، امامان (ع)، کعبه و قرآن، یمین محقق نمی شود. معلق کردن یمین به خواست خدا، مانع انعقاد آن می شود، اگر چه بنابر قول اشهر بداند که خواست خداوند به مورد یمین تعلق گرفته است، مانند تعلق یمین به عمل واجب یا مستحب به شرط آنکه عرفاً خواست خدا را بلافاصله پس از یمین بیاورد و آن را بر زبان جاری سازد. معلق کردن یمین به خواست غیر خدا، قسم را حبس می کند و آن را متوقف بر خواست آن غیر می کند، به شرط آنکه انشای قسم را معلق بر آن کرده باشد. مثل اینکه بگوید: اگر حسن بخواهد، فلان کار را انجام می دهم. بنابراین اگر این شرط، مجهول باشد، سوگند منعقد نمی گردد.

کتاب طهارت و صلات (چهار)

آداب مکان نماز: (حرمات) 1. آراستن مسجد به طلا و کشیدن نقاشی در آن و نجس نمودن آن و همچنین بیرون بردن قطعه ای از آن حتی به اندازه ی یک سنگ که جزء آن است حرام می باشد و باید برگردانده شود. 2. تساوی یا جلوتر ایستادن زن بر مرد در نماز کراهت دارد. اما قولی می گوید حرام است و باعث بطلان نماز هر دو می شود. مگر آنکه زن نمازش را زودتر آغاز کند یا آنکه مرد زودتر آغاز کند در این صورت تنها نماز آنکه دیرتر شروع کرده باطل است. تنها در صورتی زن می تواند جلوتر از مرد بایستد که میان آن دو حایلی باشد یا آنکه به حد ده ذراع با هم فاصله داشته باشند. • آداب مکان نمازگزار: (مکروهات) 1. مرتفع ساختن مسجد. 2. آب دهان انداختن در آن. 3. با صدای بلند سخن گفتن. 4. کشتن حشرات.

ضابط عهد:

عهد در تمامی شرایط و احکام مانند نذر است و صورت آن چنین است: ‹عاهدت الله یا علی عهد الله أن أفعل کذا یا أترکه› با خدا عهد می کنم یا عهد خدا بر گردن من است که فلان کار را انجام دهم یا فلان کار را ترک نمایم.

احکام رکوع

1. نمازگزار پس از قرائت حمد و سوره باید به رکوع برود و برای آن باید به مقداری خم شود که دو کف دست او با هم به زانوانش برسد. تبصره: • پس به تنهایی رسیدن دستان به زانو کافی نیست. • معتبر مقداری از کف دست است نه سرانگشتان به تنهایی. 2. در رکوع بدن باید به اندازه ی بیان ذکر واجب آرام باشد و ذکر رکوع سبحان ربی العظیم و بحمده و یا سه بار سبحان الله است. تبصره: • این ذکر برای انسان مختار است. • برای شخص مضطر هر ذکری می تواند باشد. • گفته شده که برای هر دو گروه (مختار و مضطر) هر ذکری کفایت می کند و همین قول اقوی است. 3. پس از بیان ذکر، سر بداشتن از رکوع واجب است.

• لباس نمازگزار:

لباس نمازگزار باید دارای شرایطی باشد به شرح ذیل: • از نجاست های نام برده شده پاک باشد. تبصره: موارد زیر از حکم بالا تبعیت نمی کنند: • لباس شخصی که به خون دمل و زخم آغشته شده باشد. • لباسی که به مقداری کمتر از یک سکه ی بقلی به خون آغشته شده باشد. • نجاست لباس زن پرستار بچه که یک لباس بیشتر نداشته و تنها روی لباس او ادرار بچه ریخته شده باشد، چنین زنی باید لباس خود را یکبار بشوید و بهتر است که در پایان روز اینکار را بکند. • آنچه که برطرف کردن نجاست آن متعذر باشد. که به هنگام ضرورت شخص می تواند در آن نماز بگذارد. • در هوای سرد اگر فردی تنها یک جامه داشته باشد و آن جامه نیز نجس باشد مخیر است بین نماز خواندن در آن لباس، یا عریان به جا آوردن آن. (افرادی که عریان نماز می گذارند رکوع و سجود را با اشاره انجام می دهند)

• قبله:

کعبه محلی است که خداوند برای مسلمانان به عنوان قبله در نظر گرفته است. 1. کعبه قبله کسی است که آن را می بیند یا به منزله ی چنین کسی است. یعنی بدون سختی بسیار که معمولا قابل تحمل نیست به خود کعبه رو نماید اگر چه از راه بالارفتن بر کوه یا بامی باشد. 2. کسی که کعبه را نمی بیند خواه به خاطر بعد مسافت، خواه نابینایی، قبله، جهت کعبه است که با اماره ی شرعی به سمتی که احتمال می رود کعبه در آن جهت است بدست می آید. 3. اعتماد به قبله ی شهر بدون کنکاش جایز می باشد. جز در هنگام یقین به غلط بودن آن. 4. اگر نشانه هایی که دال بر جهت قبله است موجود نباشد، نمازگزار باید از فردی که عادل و آگاه به قبله می باشد پیروی نماید.

سلام نماز

(واجبات): 1. پس از تشهد برای به اتمام رساندن نماز باید سلام نماز را قرائت کرد. و این بخش واجب می باشد. و دارای دو عبارت می باشد. (السلام علینا و علی عباد الله الصالحین) و (السلام علیکم و رحمة الله و برکاته). 2. نمازگزار در انتخاب هر یک مخیر است و هر کدام را که نخست بگوید همان واجب است و از نماز خارج می شود. . گفتن سلام دیگر مستحب خواهد بود. آن چه استحباب دارد مقدم کردن السلام علینا .... می باشد. • سلام نماز (مستحبات): 1. نشستن بر ران چپ. 2. کسی که فرادا نماز می خواند هنگام سلام به سوی قبله و سپس با گوشه ی چشمها به سمت راست خود اشاره می کند. 3. امام جماعت با تمام صورت به طرف راست خود اشاره نماید و مأموم نیز به همین شکل عمل کند و اگر در سمت چپ او کسی نباشد به یک سلام بسنده کند و اگر کسی بود با برگرداندن سر به سمت چپ و گفتن السلام علیکم سلامی دیگر بدهد. 4. نمازگزار باید در سلام خود با صیغه ی مخاطب پیامبران، فرشتگان و امامان و تمامی مسلمانان از انس و جن را قصد کند. و مأموم علاوه بر اینها قصد برگرداندن سلام امام جماعت را نیز داشته باشد. 5. قبل از سلام واجب گفتن سلام مشهور، مستحب است.

• تشهد:

1. پس از رکعت دوم و نیز در پایان نماز، خواندن تشهد واجب است و آن عبارت است از (أشهد أن لا اله الا الله وحده لا شریک له و أشهد أن محمدا عبده و رسوله اللهم صل علی محمد و آل محمد). 2. در حال قرائت تشهد نمازگزار باید بنشیند و در تمام مدت آرام باشد. 3. رعایت حالت تورک در زمان قرائت تشهد مستحب می باشد.

کتاب نذر:

• کتاب النذر: نذر در لغت و اصطلاح: نذر اسم است از فعل ثلاثی مجرد نذر ینذر به معنی تاوان و چیزی را بر خود واجب کردن. نذر در اصطلاح فقهاء عبارت است از: آنچه شخص با تعهد به خدا بر خود واجب کند، خواه مشروط به نتیجه ای باشد، چنانکه بگوید: اگر فرزندم شفا یافت یک روز روزه بگیرم، یا بدون شرط. • شرایط نذر کننده: اهلیت ناشی از بلوغ و عقل: پس نذر کودک به هر دو قسم و نذر دیوانه، منعقد نمی شود. اختیار: نذر کسی که مکرَه بوده و قصد نکرده باشد، منعقد نمی شود. قصد کردن مدلول صیغه ی نذر: پس نذر کسی که به شوخی و لغو نذر کند نذرش منعقد نمی شود. اسلام: نذر کافر خواه حربی باشد یا ذمی باطل است و پس از اسلام آوردن مستحب است به آن نذر عمل کند. حریت: نذر بنده نیز باطل است، مگر آنکه مولی قبل از انشای نذر یا حتی پس از آن نذر را اجازه کند، یا پس از بر هم خوردن نذر توسط مولی بندگی از بین برود، زیرا مانع صحت نذر بر طرف شده است.

سجدة

(مستحبات): 1. بعد از سجده دوم، طمأنینه که به عنوان جلسه ی استراحت معروف است، مستحب مؤکد می باشد. بلکه حکم به وجوب آن نیز داده شده است. 2. افزون بر ذکر واجب سجده خواندن دعای اللهم لک سجدت پیش از ذکر سجده وارد شده است. 3. گفتن چهار تکبیر برای دو سجده یکی هنگام رفتن به سجده ی اول، یکی هنگام سر برداشتن از سجده ی اول و یکی هنگام رفتن به سجده ی دوم و یکی پس از سر برداشتن از سجده ی دوم. 4. همچنین رعایت تخویه برای مردان مستحب است. تخویه یعنی قرار دادن دستان بر روی زمین و باز کردن اعضاء بدن از یکدیگر و رفتن به سجده. 5. رعایت حالت تورک بین دو سجده. در مردان نشستن به گونه ای که هنگام آن بر قسمت نشیمنگاه تکیه کنند و برای زنان کاسه ی زانو ها را بالا گرفته در حالی که انگشتان دستها شان به هم چسبیده است، کف دستها را روی رانها قرار دهد.

• مکان نمازگزار:

مکان نمازگزار باید دارای شرایط زیر باشد: 1. غصبی نباشد. حتی اگر نمازگزارجاهل به حکم شرعی حرمت غصب یا حکم وضعی بطلان نماز در مکان غصبی باشد. تبصره: موارد زیر از این حکم مستثنی هستند: • اگر نمازگذار به اصل غصبی بودن مکان جاهل باشد. • حکم غصبی بودن یا اصل غصب را فراموش کند. • در صورت اضطرار مانند کسی که در مکان غصبی زندانی باشد . 2. نجس نباشد. به این صورت که آن نجاست به نمازگزار و وسایل همراه او سرایت نکند. 3. محل سجده باید پاک باشد.

• مستحبات دیگر نماز:

1. گفتن تکبیر با ترتیل. 2. بلند کردن دستها هنگام تکبیر تا لاله ی گوش، در این حال باید کف دستها به هنگام بلند کردن رو به قبله و انگشتان دست بسته و دو انگشت شصت باز باشد. 3. توجه پیدا کردن با شش تکبیر و ذکر ادعیه پیش از اقامه بستن. 4. خواندن دعای توجه پس از تکبیرة الاحرام. (وجهت وجهی للذی فطر السماوات والأرض). 5. کسی که نشسته نماز می خواند هنگام قرائت حمد و سوره چهار زانو بنشیند و در هنگام قرائت تشهد و سلام بر روی ران چپ تکیه کرده و روی پای راست را بر کف پای چپ قرار دهد. 6. نگاه فروتنانه به سجدگاه در حال ایستادن و نگاه به میان پاها در حال رکوع و نگاه به دو طرف بینی در هنگام سجده و نگاه به دامان هنگام تشهد. 7. قرار دادن دستها روی ران بالای زانو هنگام ایستادن و انگشتان به تمامی بسته شود و در حال رکوع دستها بر روی دو کاسه ی زانو نهاده شود. در این حال باید انگشتان به تمامی گشوده باشد و در هنگام سجده کنار گوشها بگذارد. و در هنگام خواندن تشهد و سلام دستها را بر روی زانو قرار دهد و انگشتان را ببندد. 8. در نمازها قرائت قنوت مستحب است و بعضی قائل به وجوب آن شده اند و این بخش در رکعت دوم پس از حمد و سوره خوانده می شود. و در نماز جمعه در رکعت اول پیش از رکوع و در رکعت دوم پس از رکوع خوانده می شود. و در نماز وتر دو قنوت یکی پیش از رکوع و یکی پس از رکوع خوانده می شود. 9. بهتر است اذکار قنوت از اذکار مرسوم مانند کلمات فرج و کمترین مقدار قرائت قنوت سه یا پنج بار سبحان الله گفتن است. 10. کسی که قنوت را فراموش کند پس از رکوع می تواند آن را بخواند و اگر به یاد نیاورد تا وقت آن بگذرد پس از نماز در حالی که نشسته است آن را قضا می کند. و اگر به راه افتاد در راه در حالی که رو به قبله است آن را قضا می کند. 11. در قنوت مأموم از امام پیروی می کند. و نماز گزار می تواند برای امور دین و مباح دنیای خود دعا کند. 12. اگر نمازگزار در قنوت امور حرامی را دعا کند نمازش باطل است. خواه بداند یا نداند و اگر نداند آیا معذور هست یا نه مصنف قائل به معذور نبودن او می باشد. 13. تعقیب نماز که ذکر و دعا پس از خواندن نماز است. مانند تسبیحات حضرت زهراء (س).

کتاب طهارت و صلات (سه)

تعداد نمازها: نمازها به دو دسته تقسیم می شوند: 1. نمازهای واجب؛ 2. نمازهای مستحب؛ • نمازهای واجب: نمازهای واجب هفت نماز که عبارتند از: 1. نمازهای روزانه؛ 2. نماز جمعه؛ 3. نماز عید فطر و قربان؛ 4. نماز آیات؛ 5. نماز طواف؛ 6. نماز میت؛ 7. نمازی که با نذر و مانند آن واجب می شود. • نمازهای مستحب: نمازهای نافله روزانه که عبارتند از: 1. برای نماز ظهر 8 رکعت پیش از نماز ظهر. 2. برای نماز عصر 8 رکعت پیش از نماز عصر. 3. برای نماز مغرب 4 رکعت پس از نماز مغرب.

اموری که در نماز باید ترک شود

1. آمین گفتن در هر جای نماز مگر از روی تقیه. اگر در غیر این صورت بگوید نمازش باطل می شود. چون این کار نهی شده است و هر چه نهی شده مقتضی فساد است. 2. ترک عمدی یکی از واجبات نماز یا یکی از ارکان پنجگانه ی نماز، اگر چه سهوی باشد. ارکان نماز عبارتند از: نیت، قیام، تکبیرةالاحرام، رکوع و دوسجده با هم . 3. سر زدن حدث به طوری که طهارت را باطل کند. 4. قطع کردن نماز واجب در حال اختیار. • مکروهات نماز: 1. توجه به سمت چپ و راست. 2. خمیازه کشیدن. 3. کشیدن دستها یا عضلات. 4. بازی کردن با اعضای بدن. 5. بیرون انداختن آب بینی و دهان. 6. شکستن انگشتان. 7. آه کشیدن به یک حرف. 8. ناله کردن به یک حرف. 9. نگه داشتن ادرار و مدفوع و باد معده. تبصره: کشتن مار و شمارش رکعات نماز با سنگریزه و لبخند زدن در نماز جایز است. • تتمه: 1. برای زن مستحب است که پاهای خود را در حال قیام به هم بچسباند. 2. مرد به اندازه ی یک وجب تا فاصله ی انگشت سبابه و ابهام میان پاها فاصله دهد.

نامزدی ازدیدگاه اسلام

نامزدی از منظر اسلام: از منظر فقه شیعه تاسیسی نامزدی،جایگاه شرعی ندارد.در حقوق اسلام همیشه تصور شده که بین دو نفر زن و مرد یا رابطه زوجیت برقرار است و یا خیر.اگر این رابطه موجود باشد ،این دو نسبت به یکدیگر زوج و زوجه شرعی محسوب می گردند و تمامی آثار ازدواج از جمله بهره وری جنسی نیز به طور مشروع از یکدیگر ممکن میشود و اگر صیغه عقد شرعی به طور صحیح بین دو نفر ادا نشود ،این دو نسبت به همدیگر بیگانه محض بوده و هیچ اثری از آثار ازدواج بین آنها پدید نمی آید و هر گونه رابطه جنسی قبل از اجرای صیغه نکاح غیر مشروع است. با این حساب،اسلام بر خلاف مسیحیت با وجود هر گونه برزخی بین عدم ازدواج و ازدواج یا بین ازدواج و طلاق مخالف است. چراکه در حقوق مسیحیت بین مرحله قبل از ازدواج و ازدواج،برزخی تحت عنوان نامزدی وجود دارد و از آن طرف بین ازدواج و طلاق نیز برزخی به نام تفریق جسمانی فاصله می اندازد. اما در اسلام با هرگونه وضعیت بینابین که تکلیف رابطه زناشویی را مورد تردید قرار دهد و حقوق و تکالیف را مشخصاً بار ننماید مخالفت شده است، با این وجود در حقوق ایران در ماده 1035 قانون مدنی مبحث نامزدی با تعبیر وعده ازدواج از مواد 1302و1279 قانون مدنی آلمان و مواد 90تا 94 قانون مدنی سویس پذیرفته شده است. مطابق ماده مذکور وعده ازدواج (نامزدی)ایجاد علقه زوجیت نمی کند اگرچه تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین برای موقع ازدواج مقرر گردیده پرداخت شده باشد.