لباس نمازگزار باید دارای شرایطی باشد به شرح ذیل:
• از نجاست های نام برده شده پاک باشد.
تبصره:
موارد زیر از حکم بالا تبعیت نمی کنند:
• لباس شخصی که به خون دمل و زخم آغشته شده باشد.
• لباسی که به مقداری کمتر از یک سکه ی بقلی به خون آغشته شده
باشد.
• نجاست لباس زن پرستار بچه که یک لباس بیشتر نداشته و تنها روی
لباس او ادرار بچه ریخته شده باشد، چنین زنی باید لباس خود را یکبار بشوید و بهتر
است که در پایان روز اینکار را بکند.
• آنچه که برطرف کردن نجاست آن متعذر باشد. که به هنگام ضرورت
شخص می تواند در آن نماز بگذارد.
• در هوای سرد اگر فردی تنها یک جامه داشته باشد و آن جامه نیز
نجس باشد مخیر است بین نماز خواندن در آن لباس، یا عریان به جا آوردن آن. (افرادی
که عریان نماز می گذارند رکوع و سجود را با اشاره انجام می دهند)
2. غصبی نباشد. (اگر نمی داند غصبی است یا نه اشکالی ندارد.)
3. از پشم، کرک یا پوست حیوان حرام گوشت نباشد. (مگر خز و سنجاب که
باید به نحو شرعی ذبح شده باشند)
4. اجزایی از مردار در آن نباشد. (اجزاء مرده ای که روح در آنها حلول
کرده باشد نه اعضایی که در آنها روح نیست.)
5. لباس نمازگزار نباید از ابریشم باشد. (این حکم برای مردان و خنثی ها
می باشد.)
البته اگر به همراه نمازگزار شیئی که با آن نتوان عورتین مرد را پوشاند
از جنس ابریشم باشد اشکالی ندارد و همچنین فرش زیر پای او نیز اگر ابریشم باشد
اشکالی ندارد.
• مستحبات لباس نمازگزار:
1. نماز خواندن در نعلین عربی.
2. ترک جامه ی سیاه مگر عمامه یا کفش یا عبا.
3. نپوشیدن لباس بدن نما.
4. پیچیدن ردا به دور خود.
• مکروهات لباس نمازگزار:
1. تحت الحنک نکردن برای مأموم و امام.
2. ردا نگذاشتن برای مأمو.م امام.
3. روبند زدن برای زن و دهان بند زدن برای مرد و زن.
تبصره:
اگر دهان بند یا روبند انداختن جلوی قرائت صحیح را بگیرد حرام است.
4. نمازگزاردن در لباس کسی که از نجاست و مال غصبی پرهیز نمی کند.
5. لباسی که دارای نقش و نگار باشد.
6. انگشتری که روی آن نقش و نگار دارد.
7. قبایی که بندهای آن بسته شده باشد. البته این حالت در میدان جنگ
خللی وارد نمی کند.
- ۹۰/۱۰/۱۰