عقیقه‏چیست؟

عقیقه از ماده «عقّ»، به معناى شکافته شدن چیزى است. به سرزمین عقیق که یکى از میقات‏ها براى بستن احرام محسوب مى‏شود، از این جهت عقیق گفته مى‏شود که سیل، باعث شکاف و وسعت این محل گردیده است و به موى طفل نوزاد نیز عقیقه گفته مى‏شود؛ از این جهت که پوست او را مى‏شکافد. عقیقه در اصطلاح فقهى، به گوسفند یا حیوان دیگرى گفته مى‏شود که در روز هفتم تولد بچه، هنگام تراشیدن موى سر او، قربانى مى‏شود و چون در این روز، موى سر بچه تراشیده مى‏شود، قربانى این روز را عقیقه مى‏نامند. عقیقه، یکى از مستحباتى است که بسیار به آن سفارش شده است. بنابراین، مستحب است که در روز هفتم تولد، براى نوزاد پسر، حیوان نر و براى نوزاد دختر، حیوان ماده، قربانى شود و اگر عقیقه از روز هفتم به تأخیر افتاد، ساقط نمى‏شود؛ بلکه اگر براى فرزند تا هنگام بلوغ، عقیقه داده نشود، مستحب است خودش بعد از بلوغ، عقیقه بدهد. عقیقه، باید یکى از چهارپایان سه گانه باشد که عبارتند از: گوسفند، گاو و شتر و صدقه دادن پول به جاى آن، کافى نیست و مستحب است پا و ران آن را به ماماى بچه اختصاص دهند.