اسلام واشتغال زنان

یکی از عوامل آسیب زا و زمینه ساز انحرافات اجتماعی ـ اخلاقی، بیکاری و فرصت هایی است که افراد، برنامه ریزی منسجم و صحیح برای آنها ندارند. زیرا وجود فرصتهای زیاد بدون برنامه، عامل جذب شدن به شیطان و نقشه های او است. وقتی پیامبر اکرم (ص) جوانی را دیدند که بیکار نشسته و از روی بیهودگی با چوب روی زمین خط می کشد، فرمودند: این حالتی است که خداوند از روی غضب وخشم به تو نگاه می کند. تحقیقات وتجربیات نشان می دهد، بیشترین افرادی که در معرض انحراف اخلاقی قرار می گیرند، کسانی هستند که از اوقات بیکاری بیشتری بر خوردارند. متا سفانه یکی از عمده ترین مشکلات زنان در جامعه ما وجود اوقات بیکاری و فقدان برنامه در زندگی آنان است؛ زیرا کاهش مسئولیت های خانه داری به جهت ماشینی شدن زندگی، و نبودن اشتغال مفید و موثر برای پر کردن اوقات بیکاری آنان، موجب شده زنان از خانه ها به بیرون کشیده شوند، بدون ضرورت در خیابان یا مراکز خرید پرسه بزنند و یا به تشکیل مهمانی های مبتذل و مسائلی این گونه رو بیاورند. که هرکدام می تواند زمینه تاثیر پذیری از تهاجمات فرهنگی و نقشه های شوم دشمن در جهت همسان سازی فرهنگی را فراهم سازد. از این رو یکی از عمده ترین رسالت های متولیان تعلیم و تربیت، این است که تدابیری جهت اشتغال مفید و موثر برای زنان فراهم نمایند. گفتنی است که منظور از اشتغال ، ایجاد یک شغل رسمی و الزاما بیرون از منزل نیست، بلکه منظور ایجاد زمینه هایی است که زنان با استفاده از آنها ، بتوانند فرصت های بیکاری و اوقات فراغت خود را به صورت مفید پر نمایند. ایجاد فرصت های شغلی مناسب در منزل می تواند موجب شود که آنها در کنار امور خانه و خانه داری، بتوانند بخشی از اوقات خود را به این امور اختصاص دهند تا ضمن کمک اقتصادی به خانواده، بتوانند از اوقات بیکاری خود به خوبی بهره گیرند. حق اشتغال ( رسمی) یکی ازحقوق اجتماعی است. در عهد پیامبر(ص) مساله اشتغال زنان و کسب مهارتهای لازم برای آنان امری رایج بود و این هم با منع پیامبر اکرم(ص) مواجه نشد؛ کارهایی مانند: صنایع دستی ، تجارت های خرد و کلان و پرستاری. قاعده و قانون دینی اقتضا می کند که زنان در امرار معاش ، احساس وظیفه نکنند، بلکه صرفا مهمان و مصرف کننده ای آسوده خاطر باشند. طرح نظام مالی دین برای زنان؛ ثروت های بدون دردسری را رقم می زند؛ مثل: نفقه ، مهریه وارث، از این رو در اصل مالکیت، نه تنها دین اسلام فروگذار ننموده ؛ بلکه زنان را از دغدغه های اقتصاد خانواده رها ساخته است. اکنون اگر زنان بخواهند تولید ثروت کنند و شغلی برای خود انتخاب نمایند از منظر دین مانعی ندارد. اسلام اصل مالکیت زن و مرد را این گونه بیان می کند: « للرجال نصیب مما اکتسبوا و للنساءنصیب مما اکتسبن» برای مردان از آنچه کسب می کنند بهره ای است و برای زنان نیز از آنچه خود به دست می آورند بهره ای هست. در تفکر اسلامی ، زنان هر قدر هم درآمد زا باشند، در مخارج خانوار تکلیفی متوجه شان نیست. این لطفی است که دین با نگاه منحصر به فرد خویش به زن دارد و نمی خواهد زنان را به گونه ای وارد عرصه اشتغال نماید که دیگران را نسبت به شرکت آنان در مخارج خانوار متوقع سازد و از این رو با هر فرهنگی که این امر را نهادینه کند، سخت مخالف است.