ازدواج با زانیه‏

ازدواج با زانیه‏ قرآن کریم مى‏فرماید: )الزَّانِی لَا یَنکِحُ إِلَّا زَانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَالزَّانِیَةُ لَایَنکِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَحُرِّمَ ذلِکَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ(135))."مرد زناکار جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج نمى‏کند، وزن زناکار راجز مرد زناکار یا مشرک، به ازدواج خود در نمى‏آورد، واین کار بر مؤمنان‏تحریم شده است."حدیث شریف:1 - در صحیح زراره آمده است که گفت از امام صادق‏علیه السلام پیرامون‏این آیه قرآنى )الزَّانِی لَا یَنکِحُ إِلَّا زَانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَالزَّانِیَةُ لَا یَنکِحُهَا إِلَّا زَانٍ‏أَوْ مُشْرِکٌ( پرسش کردم. حضرت‏علیه السلام فرمود: "اینان زنانى هستندمشهور به زنا، ومردانى مشهور به زنا، که به )انجام فعل حرام( زناشهرت یافته‏اند وبدان شناخته شده‏اند، و )برخى از( مردم امروزاینگونه مى‏باشند، پس هر کس بر او حد زنا اقامه شود، یا به زناشهرت یافته است، سزاوار نیست کسى با او ازدواج کند مگر آن که‏بداند توبه کرده‏است."(136)2 - در )قرب الاسناد( آمده است که از امام صادق‏علیه السلام پیرامون‏زنى روسپى پرسش کردم که آیا مرد مسلمان مى‏تواند با او ازدواج‏کند؟ حضرت‏علیه السلام فرمود: "آرى چه چیز مانع از این کار مى‏شود؟ولى اگر چنین کرد باید مواظب پاکدامنى همسرش باشد، تا فرزندش‏مورد شبهه قرار نگیرد."(137)3 - از زراره به نقل از ابو جعفرعلیه السلام آمده است که گفت ازحضرت‏علیه السلام پیرامون مردى پرسش شد که از زنى خوشش آمده وپس‏از پرس وجو دریافت آن زن در زمینه اعمال زشت وفجور موردستایش است.حضرت‏علیه السلام فرمود: "اشکالى ندارد با او ازدواج کند وپاکدامنش‏بدارد."(138) 4 - در موثق اسحاق بن حریز به نقل از امام صادق‏علیه السلام آمده است‏که به حضرت‏علیه السلام عرض کردم؛ مردى با زنى عمل زشت زنا انجام‏مى‏دهد، وسپس میل مى‏کند با او ازدواج کند آیا این کار بر اورواست؟حضرت‏علیه السلام فرمود: "آرى اگر از او دورى کند تا عده‏اش به پایان‏رسد، ورحمش از آب ناپاک، پاک گردد، در این هنگام مى‏تواند با اوازدواج کند، البته در صورتى جایز است با او ازدواج کند که به توبه اوآگاهى یابد."(139)تفصیل احکام:براى مشارکت دین مبین اسلام در جهت از میان بردن نمادهاى‏پلیدى، پستى وفساد در جامعه، شریعت اسلامى به مردان اجازه‏داده است با زنانى که متهم به زنا هستند ازدواج کنند، البته مشروط برآن که توبه شان آشکار گردد، واز پلیدیهایى که بدان دامن مى‏آلاینددست کشند. این مسأله، فروع وتفصیلاتى دارد که اینک به بیان آنهامى‏پردازیم:1 - اشکالى ندارد زن زناکار پس از توبه به عقد مردى که به او زناداده یا جز او در آید، ولى بهتر واحتیاط آن است که ازدواج پس از)استبراء( باشد، یعنى زمانى که رحم او به وسیله یک نوبت حیض‏دیدن از آب مرد زناکار پاک گردد، اما زن حامله به استبراء نیاز ندارد،ومى شود مستقیماً وبدون فاصله او را به ازدواج در آورده وبا اوهمبستر شود.2 - احتیاط آن است که از ازدواج با زن مشهور به زنا خوددارى‏شود مگر پس از دانستن توبه او، بلکه نباید این احتیاط را از دست دادکه نباید با زن زناکار مطلقاً )یعنى چه مشهور به زنا باشد یا مشهورنباشد( ازدواج کرد مگر پس از دانستن توبه او، ونشانه آن هم این‏است که به بدکارى فراخوانده شود، پس اگر خویشتن دارى کرد،معلوم مى‏شود توبه کرده است.