ز آنجا که قرآن کریم ، پیش از همه، کتابی هدایتی تربیتی است و همه آنچه را که در هدایت انسان به سعادت حقیقی و جاودانه مؤثّر است، بیان کرده، طرح مباحث فقهی در قرآن نیز با همین هدف متناسب است؛ لذا این امر سبب شده تا آیات الاحکام، ویژگیهایی متفاوت با کتابهای فقهی ـ حقوقی داشته باشد که برخی از آن ویژگیها از این قرار است: ← بیان کلی و اشارهای اوّل آن که معمولا احکام به گونهای فشرده و در حدّ اشاره و کلّی بیان، و به ویژه در احکام معاملات ، به قاعدههای بسیار عام نظیر «أَوفُوا بِالْعُقُود» و «تِجـرةً عَن تَرَاض» ۰ بسنده شده است. ←←فلسفه کلیگویی قرآن یکی از فلسفههای این ویژگی آن است که خصوصیاتِ احکام، متناسب با شرایط و احوال گوناگون استنباط شود. ................
← پراکندگی در کل قرآن دوم آنکه بسیاری از احکام قرآن مانند احکام نماز ، حج ، جهاد ، زکات ، ارث ، طلاق و غیر اینها به صورت پراکنده در سورههای گوناگون و جدا جدا آمده است. ← نص نبودن احکام قرآن ویژگی دیگر این است که قرآن به طور عام، احکام را به صورت نص و غیر قابل تردید بیان نکرده؛ بلکه به گونهای آورده که قابل برداشتهای گوناگون است؛ در نتیجه، استناد به بسیاری از آیات ، دچار مشکل، ومدلول آنها ظنّی الدلالة شده است. ←←مزیت نص نبودن احکام قرآن البتّه این شیوه بیان موجب سهولت و تنوع در احکام شده و به قرآن جاذبه و لطافت خاصّی بخشیده؛ مانند تعبیرهایی که درباره تشریع روزه و وصیت به «کُتِبَ» کرده یا در جاهای دیگر «فرضنا» «خیرٌ» و مانند آن را آورده است؛ امّا این شیوه بیان، کار مفسر و فقیه را هم دشوار ساخته، لازم میشود آنان با دقّت و رعایت قواعد و خصوصیات، مسأله را بررسی کنند. ← قرار گرفتن در میان مباحث دیگر چهارمین ویژگی آن است که آیات احکام در لابهلای دیگر معارف قرآن، مانند مباحث اعتقادی، اخلاقی و تاریخی قرار گرفته و میان آنها ارتباطی قوی ایجاد شده است. ← همراهی انذار و تبشیر با احکام از دیگر ویژگیهای قابل توجّه آن است که بیان احکام در قرآن به شکلی جذّاب همراه با ترغیب یا تهدید و انذار است و زبان تشریع، متناسب با اهمّیّت حکم، فراز و فرود مییابد. ←←لحن قرآن در باب وصیت به طور مثال در باب وصیّت با بیان نرم و ملایم میگوید: سزاوار است پرهیزگاران آن را ترک نکنند: «کُتِبَ عَلَیکُم إِذا حَضَرَ أَحدَکُمُ المَوتُ إِن تَرَکَ خَیرًا الْوَصِیّةُ لِلولِدَینِ و الأَقرَبِینَ بِالمَعرُوفِ حَقّـًا عَلَیالمُتَّقِین». ←←لحن قرآن در وجوب روزه یا درباره وجوب روزه با لحن تشویقی ، نتیجه روزه ( تقوا ) را باز میگوید:«یأیّهَا الَّذِینَ ءَامَنوا کُتِبَ عَلَیکُمُ الصِّیامُ... لَعَلّکُم تَتَّقُون». ←←الحان قرآن در بیان احکام گاه لحن کلام، تهدیدآمیز و مسأله ترک وظیفه با ذکر پیامدهای آن بیان میشود. گاه لحن انذار از این هم شدیدتر میشود و مسأله اعلام جنگ با خدا و پیامبر مطرح میشود: «یأَیّهَا الَّذِینَ ءَامَنوا اتَّقُوا اللّهَ وَ ذَرُوا مَا بَقِیَ مِنَالرِّبواْ إِن کُنتُم مُؤمِنِین • فَإِن لَم تَفْعَلوا فَأذَنُوا بِحَرب مِناللّهِ وَ رَسولِه...». ←←فواید این شیوه از جمله فواید این شیوه بیان، افزون بر بیان فلسفه و نتیجه عمل، آن است که مخاطب را به انجام عمل یا ترک فعل حرام سوق میدهد؛ هم چنین جایی که دَوَران امر میان اهمّ و مهمّ و تزاحم میان دو تکلیف باشد، موارد مهمتر را نمایان میسازد.
- ۹۱/۰۱/۲۴