1عنوان
مقاله:جرم سیاسی در قوانین ایران نویسنده : تهیه و تدوین:پایگاه نشر مقالات حقوقی
تعداد صفحات : 9 زیرشاخه : حقوق عمومی حجم فایل : 188 KB شماره ثبت : 1390-12-9-12560
پس از 29 سال از استقرار نظام
جمهوری اسلامی و تدوین قانون اساسی سرانجام متولیان امر (قوه قضائیه) بخشی از وظایف
و ماموریت های خود را به صورت ابتر انجام داده و در بررسی لایحه مجازات اسلامی،
ماده 4 آن را به تعریف و مصادیق جرم سیاسی اختصاص دادند. براساس این تعریف و مصادیق
آن آمده است؛ «هریک از اعمال زیر چنانچه با قصد مخالفت با نظام جمهوری اسلامی ایران
صورت گیرد و متضمن خشونت نباشد، جرم سیاسی محسوب و مرتکب به حبس از 6 ماه تا دو سال
یا اجبار به اقامت در محل معین یا منع از اقامت در محل معین از دو سال تا سه سال و
محرومیت از حقوق اجتماعی به مدت پنج سال محکوم خواهد شد.
1 - فعالیت های تبلیغی موثر علیه
نظام2 - برگزاری اجتماعات یا راهپیمایی های غیرقانونی3 - نشر
اکاذیب یا تشویش اذهان عمومی از طریق سخنرانی در مجامع عمومی، انتشار در رسانه ها،
توزیع اوراق چاپی یا حامل های داده (دیتا) و امکان آن4 - تشکیل یا اداره
جمعیت غیرقانونی یا همکاری موثر در آنها5 - تلاش برای ایجاد یا تشدید
اختلاف بین مردم در زمینه های دینی، مذهبی، فرهنگی و نژادی.تبصره 1- چنانچه جرم
سیاسی همراه با یکی از جرائم دیگر ارتکاب یابد، مرتکب به مجازات اشد محکوم خواهد
شد.تبصره 2- صرف انتقاد از نظام سیاسی یا اصول قانون اساسی یا اعتراض به
عملکرد مسوولان کشور یا دستگاه های اجرایی یا بیان عقیده در ارتباط با امور سیاسی،
اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و نظایر آن جرم محسوب نمی شود.»برای ورود به بحث
مروری بر سوابق ضروری است؛1 - اصل 168 قانون اساسی تصریح می
دارد؛«رسیدگی به جرائم سیاسی و مطبوعاتی علنی است و با حضور هیات منصفه در
محاکم دادگستری صورت می گیرد. نحوه انتخاب، شرایط و اختیارات هیات منصفه و تعریف
جرم سیاسی را قانون بر اساس موازین اسلامی معین می کند.»
- ۹۰/۱۲/۱۱