اداره و سرپرستی خانواده توسط مردان

سرپرست خانه چه کسی باشد؟ قرآن می‌فرماید: «الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ» (نساء/34) سرپرست باید مرد باشد. چه خبر است؟ به دو دلیل! البته نگفته «الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى ازواجهم» ببینید یک وقت می‌گوید که «الرِّجالُ» آیه‌ی قرآن این است. رجال یعنی مردها. «الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ» آیه‌ی قرآن این است. نگفته: «الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى ازواجهم» نمی‌گوید: حکومت بر خانمش دارد. می‌گوید: مرد حکومت بر زن دارد. چون حکومت قلدری می خواهد. گاهی درگیری دارد. برخورد دارد. تلاش دارد، قاطعیت دارد. در دنیا هم هرچه هم این فمینیست‌ها زور زدند بگویند: زن و مرد یکی هستند، نمی‌شود! مثل اینکه بگوییم: ماشین سواری با ماشین باری یکی است. تمام دیوارها هم شعار بدهی بابا ماشین باری برای بار است، این ماشین سواری برای انسان است. هر ماشینی یک طور است. هر تنوری یک طور است. نه استکان نعلبکی می‌شود، نه نعلبکی، نه پیچ مهره می‌شود، نه مهره پیچ می‌شود. دو وجود هستند برای دو تا کار ساخته شدند. حکومت قلدری می‌خواهد. زور می‌خواهد. مگر زور بد نیست؟ نه زور بد نیست. ظلم بد است، نه زور. ظلم بد است، نه زور. منتهی در تاریخ معمولاً هرکس زور داشته ظلم هم... بگویید... کرده. آنوقت اینها به هم رنگ پس داده است. مثل صدا و سیما! شما پای تلویزیون می‌نشینی یک فیلم می‌بینی، از فیلم بدت می‌آید. وقتی فحش می‌دهی، یک فحش هم به صدا می‌دهی. می‌گویی: این هم صدا و سیما! صدا می‌گوید: بیا، من صدا بودم. من که تولیدم عیب نداشت. فیلم بد بود. منتهی وقتی مردم فحش می‌دهند. احتیاطاً یک فحش هم به صدا می‌هد. این صدا این وسط فقط سیلی‌های سیما را می‌خورد. یا برعکس، گاهی وقت‌ها در صدا یک چیزی پخش می‌شود، شما ناراحت می‌شوی، وقتی به صدا فحش می‌دهی، به سیما هم فحش می‌دهی. بشر اینطوری است. یک آخوندی بد باشد، به همه‌ی‌ آخوندها. یک شهردار بد باشد به همه‌ی شهردارها. یک بازاری کلاهبرداری کند این هم بازاری‌ها! یک چادری بد باشد، این هم چادری‌ها! انسان طبعش اینطوری است. متأسفانه! مردها به دلیل اینکه حکومت، قاطعیت در تصمیم می‌خواهد، و قاطعیت مرد قوی‌تر است مرد... این یک مورد. 2- خرج هم به دوش او است. یعنی اگر یک پستی به او داده گفته: حکومت خانه برای تو، گفته: خرج خانه هم با تو. هرکس خرج می‌دهد، حالا چند تا مرد با هم مسافرت می‌روند. اگر یک مرد بانی شد برای همه‌ی اینها، می‌گوید: آقا، همه‌ی شما مهمان من مشهد مثلاً... بالاخره آن کسی که خرج این کاروان را می‌دهد حق اینکه اینجا بایستید، الآن می‌خواهیم نماز بخوانیم. اینجا بایستید استراحت کنیم. اینجا یک خرده چرتی بزنیم. آن کسی که خرج کاروان را می‌دهد باید حق یک امر و نهی هم...