ـ به جا نیاوردن نمازهای فرض در وقتشان، به سبب استفاده از لوازم
آرایشی به هنگام بیرون رفتن از منزل.
پیامبر(ص) فرموده است: «در آن شب دو
پیشآینده نزدم آمدند و از خواب بیدارم کردند؛ آنگاه گفتند: راه بیفت، من نیز با آن
دو به راه افتادم، تا اینکه به مردی خوابیده رسیدیم که مردی دیگر با سنگ بزرگی که
در دست داشت بالای سرش ایستاده بود و با آن سرش را میکوبید، سپس سنگ را میغلتاند
و در پیاش میرفت و آن را بر میگرفت و چون سر کوبیده شدهی آن مرد به حالت نخست
خود برمیگشت دوباره به سوی او باز میآمد و همانند بار اول سرش را میکوبید.
پیامبر (ص) فرمود: به آن دو گفتم: سبحان الله! این دو چه کسانیاند؟ گفتند: تو را
آگاه خواهیم کرد. آن مرد کسی است که قرآن را فرا میگیرد و آن را نمیپذیرد و برای
نماز فرض از خواب برنمیخیرد». [روایات بخاری].
خواهر گرامی این وصف حال کسی است که خواندن نماز را به تأخیر میانداز و برای
گزاردن آن از خواب بلند نمیشود، پس بنگر وصف حال کسی که نماز نمیخواند چگونه است!
این در حالی است که خداوند پاک و بلندمرتبه پاداش کسی را که بر نماز پایدار بماند
بهشت قرار داده است.
پیامبر (ص) فرموده است: «هرگاه زنی نمازهای
پنجگانهاش را بخواند و روزهی رمضان را بگزارد، و عفتش را نگه دارد، و از همسرش
فرمان ببرد، به او خواهند گفت: از هر دروازهای که دوست داری به بهشت وارد شو».
[روایت ابن حبان].
۲ـ قضا شدن نماز، به دلیل به تاخیر انداختن آن تا اینکه
زمان حیض (عادت ماهیانه) یا نفاس (خون پس از زایمان) فرا رسد. واجب
است چنین نمازی پس از پاک شدن بلافاصله قضا گردد.
همچنین واجب است هرگاه در وقت نماز عصر، یا
عشاء پاک شد، نماز ظهر و عصر، و یا مغرب و عشاء را با هم به جای آورد، زیرا وقت آن
دو برای کسی که معذور است، مانند بیمار و مسافر یکسان است، زن نیز به سبب تأخیر
افتادن پاکیاش معذور است. ( در مذهب امام احمد حنبل)
- ۹۰/۰۹/۲۵