تفاوت میان هر یک از برگه های سفته و اسکناس چیست؟

با توجه به سوال مذکور گفته می شود که بین سفته و اسکناس در علماقتصاد و حقوق تفاوت هایی بیان شده است که اولین تفاوت آنها را این چنین می شودبیان داشت که اسکناس، پول قانونی است و افراد موظفند در مقابل آنچه که می فروشند یادر مقابل طلبهایشان، اسکناس دریافت کنند. اما چنین چیزی در مورد سفته و چک وجودندارد هیچ فروشنده ای موظف نیست در ازای کالای فروخته شده سفته قبول کند.و دومین تفاوت آنها این است که اسکناس در اغلب کشورهادارای پشتوانه هستند ولی پولهای تحریری (سفته و چک) در اغلب کشورها پشتوانه ندارندو گسترش آنها با ابزاری که بانکهای مرکزی در اختیار دارند مهار می شود.و همچنین باید بگوئیم پول خودش ارزش دارد و وسیله پس اندازو حفظ ارزش نیز تلقی می گردد ولی سفته را به عنوان وسیله اعطای اعتبار استفاده میکنند. و از لحاظ حقوقی باید گفته شود که سفته سندی است که به موجب آن امضاءکننده سفته تعهد می کند مبلغی در موعد معین یا عند المطالبه در وجه حامل یا شخصمعین و یا به حواله کرد آن شخص پرداخت نماید در حالی که اسکناس خودش ارزش دارد نهاین که سندی باشد که نشانگر طلب شخصی از دیگری باشد. و همچنین از حیث صلاحیت، مرجعرسیدگی به سفته در دادگاه های حقوقی است. در مورد خریدو فروش سفته؛ قبل از این که به این سئوال بپردازیم لازم است مطلبی را برای روشن شدناین موضوع ابتدائا بگوئیم و آن این که: در ایران سفته معمولا به عنوان تعهد بهپرداخت مبلغی پول از جانب متعهد استفاده می شود معمولا بانکها و موسسات مشابه از آنبه عنوان تضمین پرداخت وام و تسهیلات دیگر بانکی که در اختیار مشتریان خود قرار میدهند، استفاده می کنند. در کشور فرانسه، از اوایل قرن 20 ، این سند تجاری، وسیله ایشد برای پرداخت ثمن در معاملات خرید و فروش حق کسب و پیشه که به دلیل مهم بودن مبلغآن، پرداخت نقدی آن از جانب خریدار ممکن نبود. سفته علاوه بر این، در پاره ایمعاملات جاری تولید کنندگان یا مشتریان خود به کار گرفته می شود، که با توجه بهتاریخ های متوالی پرداخت آنها، امکان فروش به اقساط را برای آنها فراهم می نماید. در انگلستان، به بانکها اجازه داده شده است که سفته هاییبه رویت و در وجه حامل صادر کنند که مانند پول گردش کنند. این اختیار، که در گذشته،انحصاری بانکهای انگلستان نبود، در حال حاضر فقط به بانک انگلستان اختصاص دارد رویهقضایی این کشور از دیر باز، این سفته را به منزله پول نقد تلقی می کند.با توجه به این مطلب که در حقوق ایران نسبت به خرید و فروشسفته سخنی به میان نیامده بلکه آنرا به عنوان تعهد به پرداخت مبلغی پول از جانبمتعهد دانسته و در قانون کشورهای دیگر در بعضی صورتها امکان فروش آن وجود دارد نهدر همه صورت پس برای جواب دادن به این سوال باید به آرای فقهاء رجوع کنیم. علماءسفته را دو قسم کرده اند: قسم اول آن است که شخص بدهکار در مقابل بدهی خود سفته میدهد که به آن سفته حقیقی می گویند و نوع دیگر آن سفته دوستانه است که شخص به دیگریمی دهد بدون آنکه در مقابلش بدهکاری داشته باشد. اگر انسان سفته حقیقی را به بانکیا غیر بانک بفروشد مثل این که کسی جنسی را به دیگری فروخته معادل 100 هزار ریال وسفته گرفته؛ همان صد هزار ریال طلب خود را به بانک و غیر بانک به عنوان معامله وتملیک واگذار می کند و در مقابل آن پولی بگیرد که کمتر از طلب اش باشد، به نظر برخیاز مراجع اشکال ندارد. اما سفته های صوری و دوستانه را نمیتوان به مبلغ کمتری بدیگری فروخت.و حضرت آیت الله خامنه ای در اجوبه الاستفتائات خودش در سوال از خرید و فروش سفته می گویند، فروش سفته بطور نقدی به قیمت کمتر توسط شخص طلبکار به بدهکار اشکال ندارد ولی فروش آن بهشخص ثالث به قیمت کمتر صحیح نیست.