قانون اساسی به عنوان قانون مادر و تضمین کننده حقوق فردی و اجتماعی افراد نقش تعیین کنندهای در ارائه الگو برای قوانین عادی و موضوعه دارد و به عبارتی قوانین عادی ملهم از قانون اساسی و مفسر آن هستند.به توصیه اتحادیه بینالمجالس، متونی مثل قانون اساسی باید از وجود هرگونه بیانی که بیانگر کلیشههای جنسیتی است عاری باشد و زبانی که در آن به کار میرود باید به نحوی باشد که از استعمال هرگونه اصطلاح یا واژهای که القا کننده ایده برتری یک جنس بر جنس دیگر است پرهیز شود.: قسمتی از مقدمه قانون اساسی ایران که حاوی اهداف و آرمانهای آن است به موضوع زن اختصاص یافته و در آن به "بازیابی هویت اصلی وحقوق انسانی و استیفای بیشتر حقوق زنان در ایجاد بنیانهای اجتماعی اسلامی به دلیل ستم بیشتری که از نظام طاغوتی متحمل شدهاند"، "پیشاهنگی و همرزم بودن زنان با مردان در میدانهای فعال حیات ضمن خارج شدن زنان از حالت شیء و یا ابزار کار بودن در خدمت اشاعه مصرف زدگی واستثمار و باز یافتن وظیفه خطیر و پر ارج مادری در پرورش انسانهای مکتبی و پذیرای مسئولیتی خطیرتر و در دیدگاه اسلامی برخوردار از ارزش و کرامتی والاتر" و "وظیفه حکومت اسلامی درتوافق عقیدتی وآرمانی و فراهم کردن امکانات جهت نیل به تشکیل خانوادهای که زمینهساز اصلی حرکت تکامل ورشد یابنده انسان باشد" اشاره شده است.