• کتاب
النذر:
نذر در لغت و اصطلاح:
نذر اسم است از فعل ثلاثی مجرد نذر ینذر به معنی تاوان و
چیزی را بر خود واجب کردن.
نذر در اصطلاح فقهاء عبارت است از: آنچه شخص با تعهد به خدا
بر خود واجب کند، خواه مشروط به نتیجه ای باشد، چنانکه بگوید: اگر فرزندم شفا یافت
یک روز روزه بگیرم، یا بدون شرط.
• شرایط نذر
کننده:
اهلیت ناشی از بلوغ و عقل: پس نذر کودک به هر دو قسم و نذر دیوانه، منعقد نمی شود.
اختیار: نذر کسی که مکرَه بوده و قصد نکرده باشد، منعقد نمی
شود.
قصد کردن مدلول صیغه ی نذر: پس نذر کسی که به شوخی و
لغو نذر کند نذرش منعقد نمی شود.
اسلام: نذر کافر خواه حربی باشد یا ذمی باطل است و پس از اسلام
آوردن مستحب است به آن نذر عمل کند.
حریت: نذر بنده نیز باطل است، مگر آنکه مولی قبل از انشای نذر یا
حتی پس از آن نذر را اجازه کند، یا پس از بر هم خوردن نذر توسط مولی بندگی از بین برود،
زیرا مانع صحت نذر بر طرف شده است.