آیاتی که دلالت بر حلیت متعه دارد:

آیات سوره مؤ منون و سوره معارج قوى ترین دلالت را بر حلیت متعه دارد  متعه با آنچه در قرآن کریم مقرر شده منافات دارد، و حاصل گفتار این است که آیات سوره مؤ منون که مى فرماید: (و الّذین هم لفروجهم حافظون ...) حلیت از زنان را منحصر در همسران ساخته ، و متعه همسر و زوجه نیست ، پس ‍ همین آیات مانع از حلال بودن متعه است ، این اولا و ثانیا مانع از این است که جمله (فما استمتعتم به منهن ) شامل متعه بشود، در پاسخش از او مى پرسیم بالاخره مى خواهى چه بگوئى ؟ اگر مى گوئى آیات مؤ منون متعه اى را که قبلا حلال بوده - و در آن هیچ شکى نیست - تحریم مى کند اشکال مکى بودن آیات سوره مؤ منون را چه مى کنى ؟.بعد از هجرت در مدینه نیز متعه حلال بوده و فى الجمله مورد عمل قرار مى گرفته چه جواب مى دهى ، آیا رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله ) در مدینه حلال کرده است چیزى را که خداى تعالى قبلا در مکه تحریمش کرده بود؟ که نمى توانى چنین پاسخى بدهى ، براى اینکه حجیت کلام رسول خدا (صلى اللّه علیه و آله ) تا این حد که احکام قرآن را تغییر دهد مناقض با خود قرآنى است که کلام او را حجت کرده .